Άρθρο μου στην εφημερίδα «Η βραδυνή».
Το επενδυτικό κρεσέντο που υποσχέθηκε ο κ. Τσίπρας, μετά και την –κατ’ ευφημισμόν– έξοδο από τα Μνημόνια καθυστερεί δραματικά. Την ίδια ώρα, οι μισθοί συνεχίζουν να μην στηρίζουν τους ατομικούς και οικογενειακούς προϋπολογισμούς, ενώ η υποχώρηση της ανεργίας με τους ρυθμούς που γίνεται είναι προσχηματική. Προσχηματική ως προς το αφήγημα που προβάλλει η κυβέρνηση ότι στην Οικονομία τα πράγματα βελτιώνονται. Τίποτα δε βελτιώνεται. Όσο και αν το ισοζύγιο των θέσεων εργασίας μοιάζει κάποιους μήνες να κινείται θετικά, αυτό δε σηματοδοτεί ούτε μια πορεία προς την ομαλοποίηση της αγοράς εργασίας και των εργασιακών σχέσεων ούτε μια σταθερή ανάκαμψη. Όλα «φωτοβολίδες» στο βωμό της ψηφοθηρίας εν όψει εκλογών. Το αφήγημα της κυβέρνησης, που θα ξετυλίξει το επόμενο διάστημα, είναι προμελετημένο και τόσο βαρετά αναμενόμενο. Ο κ. Τσίπρας, άλλωστε, ανερυθρίαστα το δήλωσε στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη, ότι ατού της πολιτικής του είναι η Οικονομία. Δεν χρειάζονται πολλά για να αποδομήσει κάποιος αυτούς τους ισχυρισμούς. Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα ακόμη δε βγήκε στις αγορές, αρκεί νομίζω. Η μόνη ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αύξηση του πελατειακού κράτους, με την «παράγκα» στο Δημόσιο, όπου προσλαμβάνει, αδιαφορώντας κατά πόσο επιβαρύνει την Οικονομία. Αυτή τη σπατάλη (περί αυτού πρόκειται) θα την πληρώσουν και πάλι όλοι οι φορολογούμενοι. Θυσία στο βωμό της υπερφορολόγησης (επέβαλαν 29 καινούργιους φόρους!) χάριν των πλεονασμάτων. Η ερμηνεία της υπεραπόδοσης της Οικονομίας είναι το λιγότερο αήθης και προσβλητική για όσους γνωρίζουν τι γίνεται στην πραγματική Οικονομία και στην αγορά. Στο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, που έχει δημοσιοποιήσει η Νέα Δημοκρατία, περιλαμβάνονται πολύ σαφείς δεσμεύσεις από την επόμενη κυβέρνηση. «Μόνο η κοινωνική οικονομία της αγοράς μπορεί να παράγει πλούτο για όλους, να προσελκύσει επενδύσεις, να δημιουργήσει νέες δουλειές». Αυτή η παραδοχή, συνοδευόμενη και από την ανάγκη για ένα λιγότερο δαπανηρό και πιο αποτελεσματικό κράτος, είναι ικανή να αναστρέψει την καθοδική πορεία της Οικονομίας και της χώρας. Ορισμένοι πιστεύουν ακόμη ότι η αξιοκρατία, η διαφάνεια, η εργατικότητα, η δημιουργικότητα, οι ισχυροί θεσμοί, η αλληλεγγύη και η συνοχή, ακόμη και η αριστεία, το επιχειρηματικό ρίσκο και η καινοτομία, είναι απλές θεωρίες και κούφια λόγια. Μόνον έτσι δεν είναι. Το έχει αποδείξει η πράξη ήδη. Και στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, όπου, δυστυχώς, έχουμε μεμονωμένα φωτεινά παραδείγματα, που λόγω των εμμονών και ιδεοληψιών δεν αποτελούν ακόμη «καλές πρακτικές» ευρέως υιοθετημένες. Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όταν η σημερινή πολιτική πρακτική δεν επιβραβεύει τους ικανούς και άξιους, αλλά όσους δηλώσουν κομματική υποταγή… Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πει ότι στα επόμενα δέκα χρόνια η χώρα μπορεί να επιτύχει μέσο ρυθμό ανάπτυξης 4% και μέσα σε μια πενταετία αυτό να οδηγήσει στη δημιουργία 700.000 νέων θέσεων εργασίας. Ο κ. Τσίπρας από την πλευρά του ασχολείται με τη δημιουργική λογιστική, με βόλεμα ημετέρων, με «μαγειρέματα» και επιδοματική πολιτική, με χειραγώγηση ομάδων ψηφοφόρων και με τεχνάσματα που επιχειρούν να ωραιοποιήσουν μια εικόνα, που όμως είναι ζοφερή για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Όλη η επιχειρηματική και επενδυτική κοινότητα φωνάζει ότι απαιτείται μείωση της φορολογίας και των εισφορών, ότι απαιτούνται κίνητρα. Αν κάποιοι άκουγαν τους ανθρώπους της αγοράς, ίσως σήμερα το κλίμα να είχε αλλάξει και να έμπαινε η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Οστόχος για την πραγματική οικονομική ανάπτυξη είναι ένας, είναι μονόδρομος: κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις, ώστε να δημιουργηθεί μια «επενδυτική έκρηξη», που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας και παράλληλα μείωση της επιβάρυνσης των επιχειρήσεων και εξορθολογισμός της λειτουργίας του κράτους, για να έχει η ανάπτυξη διάρκεια. Για όσους παραμένουν δύσπιστοι απέναντι στις προθέσεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας υπενθυμίζω τη δέσμευση για τα πρώτα τρία νομοσχέδια: νέα οργάνωση της κυβέρνησης και της ανώτατης διοίκησης – τολμηρή φορολογική μεταρρύθμιση – απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης επενδύσεων. Ανάπτυξη στην πράξη.

του Φάνη Παππά  www.vradini.gr